Een eerlijke CO₂-prijs

De provincie Utrecht gaat als eerste overheidsinstelling wereldwijde maatschappelijke kosten van klimaatverandering meewegen in haar beleidsafwegingen en -keuzes. Onderdeel van deze afwegingen is ook de toekomstige schade van klimaatverandering. 

Eind januari kwam er een hoopgevend bericht langs over een eerlijke prijs voor CO₂.

Met een interne rekenprijs van minimaal € 875 per ton CO₂ legt de provincie de lat hoog en daagt ze medeoverheden en marktpartijen uit haar voorbeeld te volgen. Een mooie ambitie. 

Het betekent dat in de rekenmodellen die de provincie Utrecht ontwikkelt dit bedrag wordt gebruikt om uitstoot een waarde te geven en daarmee economische modellen te ijken. Anderzijds kan je dit dus ook hanteren om opslag van diezelfde CO₂ te verwaarden. 

Dat kan gelden voor bijvoorbeeld een teler van miscanthus, of ander gewas in combinatie met langdurige opslag van de stikstof. Als de geoogste vezels ingezet worden voor productie binnen biobased bouwen, sla je de stikstof op voor lange tijd. En daar wordt een waarde mee gecreëerd van een bedrag per opgeslagen ton CO₂. Dat noem je dan carbon credits; elke ton is één credit. Met 900.000 te bouwen woningen in de aankomende 10 jaar, geeft dit een mooi perspectief. 

Één ding is zeker… het verbouwen van vezels heeft toekomst

Vandaag de dag schommelt de waarde van een carbon credit tussen de € 50 en € 100 per ton CO₂. Dit wordt bijvoorbeeld betaald door partijen die Carbon Neutral willen opereren. Er zijn diverse instanties die proposities ontwikkelen op food, feed en fibers, om de waarde daarvan op te kopen en te verhandelen. Dat doet bijvoorbeeld Rabo Carbonbank, de Stichting Nationale Koolstofmarkt of een partij als ONCRA. Ze werken allemaal net iets anders. Het zou mooi zijn als hier een iets meer uniforme werkwijze aan ten grondslag komt te liggen.

Puur gekeken naar de economische waarde ligt er dus nogal een kloof tussen waar Provincie Utrecht mee rekent en wat er vandaag de dag voor betaald wordt. De Provincie communiceert dan ook dat ze het voortouw willen nemen om andere overheden en marktpartijen hierin haar voorbeeld te laten volgen.

Hoe het zich ontwikkelt weten we niet, maar zeker is dat de stip op de horizon er positief uitziet. Naast opbrengst van de gewassen, genereert het ook een bedrag binnen de Eco-premie en de mogelijkheid het te verwaarden in carbon credits. Drie vliegen in een klap.

En wat de opbrengst dan ook wordt, één ding is zeker… het verbouwen van vezels heeft toekomst!

Meer weten over miscanthus aanplant?